Mijn traject naar een baby

Vroeger, toen ik een jaar of 20 was heb ik jaaaren gezegd dat ik nooit kinderen wilde. Ook al wist ik dat je eigenlijk nooit ‘nooit’ moet zeggen, want dingen veranderen nou eenmaal en ja, zo ook mijn wens. Ik begon steeds iets meer te daten en na vooral een langere periode van daten kreeg ik toch wel wat kriebeltjes. Want, hoe mooi zou het zijn om samen iets te mogen creëren en dat uit liefde geboren wordt. Echter, stopte het daten meestal ongeveer na rond een jaar. Dit heb ik een aantal keer gehad vanaf ongeveer mijn 26e tot 31e. Ik wist inmiddels dus dat deze baby-kriebels er waren als ik samen met iemand was, maar de vraag is zou ik het ook alleen willen?

Ik moest dit voor mijzelf gaan uitzoeken. Het ene moment was ik er helemaal van overtuigd dat ik ook alleen graag een baby wil. Het andere moment dacht ik; maar zo is mijn leven ook heel fijn! In de zomer die volgde heb ik wederom met verschillende personen een date gehad. Ook dit bleek uiteindelijk geen match te zijn. En niet alleen dat, ik werd er ook zoooo onrustig en ongelukkig van! Dus, het was tijd om naar "mijn mevrouwtje" te gaan (zo noem ik mijn Cranio Sacraal therapeute). Bij haar kan ik dingen goed loslaten, waardoor alle puzzelstukjes op z'n plek vallen! Heb ik een kinderwens, JA! Heb ik daarvoor perse een man aan mijn zijde nodig, NEE! En daar heb ik het definitieve besluit genomen.. Ik ga het alleen doen! Als iemand het kan ben ik het wel.

 Vanaf toen was het voor mijzelf dus crystal clear, maar daar begint de baby reis pas eigenlijk. Eerst was het tijd om mijn babywens te gaan delen met mijn familie. Met mijn moeder had ik er wel eens eerder tussen neus en lippen over gepraat. Ook met mijn beste vriendinnen was het onderwerp als eens aan bod gekomen. Maar, niemand wist nog dat dit nu écht mijn beslissing was. Gelukkig vonden mijn vriendinnen het allemaal ontzettend leuk en ook knap dat ik deze stap ging zetten. Eén vriendin moest zelfs een traantje weg pinken, zo lief! Ook mijn moeder staat achter mij, volgens mij hoopt ze ergens nog wel dat ik iemand tegen kom, gewoon omdat ze mij dat gunt. Daarna kwam mijn vader.. Ik had het gevoel dat hij het lastigste zou zijn om aan te vertellen. Hij is namelijk heel nuchter en ik had daarom een reactie verwacht in de trant van “ach, er is toch wel een man voor je”, maar hij reageerde zo lief. Als dit is wat ik graag wil dan moet ik dat doen, heel fijn! Mijn ouders gunnen mij een baby op een "normale" manier; met iemand. Dat is ook de manier waarop mijn broertje in eerste instantie reageerde, maar desondanks snapt hij mij compleet. Ik ben erg blij met de reacties, het voelt goed en is super fijn om mij door iedereen zo gesteund te voelen. Daarnaast zijn er natuurlijk ook nog genoeg mensen die niets over mijn traject weten. Vooral op mijn werk weet nog niet iedereen ervan. Normaal gesproken deel je ook niet met iedereen dat je met je partner bezig bent om “het te proberen”. Ik heb dit dus nog niet gedeeld omdat het een geheim is, eigenlijk ben ik er juist heel trots op, maar omdat er nog zoveel stappen zijn die eerst gezet moeten worden. Plus wie weet kom ik in de tussentijd toch wel iemand tegen waardoor dit traject even “on hold” gezet wordt. Daarom is de Instagram die ik aangemaakt heb ook nog anoniem, maar stiekem kijk ik ernaar uit om ook daar niet meer anoniem te zijn.

 Tijd om het traject te gaan starten dus! Stap 1 is om alle praktische zaken eerst op een rijtje te zetten, dus op naar de huisarts om de mogelijkheden te bespreken. Blijkbaar had ik mij op dat moment al redelijk goed ingelezen, want het bleek dat ik de ‘hoe en wat’ soms al beter wist dan de huisarts in opleiding. Wat ik het allerbelangrijkste vond om te weten voordat ik überhaupt begon, waren de kosten. Al vrij snel kwam ik erachter dat, naast de paar kleine dingen die je zelf moet betalen, de behandelingen zo goed als volledig vergoed worden. Dit wordt door je zorgverzekering vergoed (indien het een medisch geval is) of je valt onder speciale een subsidieregeling. Wat je wel bijvoorbeeld zelf moet betalen is ‘het materiaal’ (de sperma) en dit gaat om redelijk hoge bedragen vind ik. De opties die ik heb bekeken, waarbij je 6 pogingen heb, variëren tussen de 3.000 en 6.000 euro (let op: dit kan voor iedereen anders uitpakken!). Daarnaast komen nog de kosten die je normaal ook zou maken. Zoals de (extra) echo’s, de babykamer, babykleding, luiers etc. Gelukkig heb ik ontdekt dat ik beter kan sparen dan ik dacht ;)

 Naast alle medische stappen zijn er nog andere belangrijke punten om alvast over na te denken. Zo heb ik bijvoorbeeld ook een gesprekje met mijn ouders gehad, over wat zij voor mij willen en kunnen betekenen. Vooral met betrekking tot de mogelijkheid tot (vaste dagen) oppassen. Dit soort praktische zaken moeten ook gepland worden gezien werk en opvang. Plus natuurlijk weer de kosten die ook dat met zich mee brengt.

 Nadat al deze praktische overwegingen allemaal wat duidelijker waren, was het dan echt tijd.. Tijd om het echte medische traject te gaan beginnen. Ik moest mij via een website gaan aanmelden bij de kliniek. Ik ontving vervolgens een vragenlijst met vragen over mij persoonlijk, mijn gezondheid, maar ook over bijvoorbeeld de gezondheid van mijn familie. Toen ik deze eenmaal volledig heb ingevuld en teruggestuurd kreeg ik een mailtje met de uitnodiging voor een intakegesprek, telefonisch. Spannend!

 Zoals je vast kan begrijpen brengt dit alles nogal wat spanning en nieuwsgierigheid over de aankomende stappen zich mee. Daarom ben ik naast mijn Instagram ook lid geworden van een besloten groep op Facebook. Hier heb ik een onbekend iemand een berichtje gestuurd en zij stelde voor om te bellen. Voor ik het wist hingen we bijna 2 uur met elkaar aan de lijn. Zij had dit traject net doorlopen en kon mij precies vertellen hoe alles gaat. Hoe lief is dat!

 Hoe staat het er nu voor? Ik heb net mijn intakegesprek gehad bij de kliniek. Dit was naar aanleiding van de vragenlijst en om de verdere voortgang te bespreken. Onder andere het bloedprikken, een gesprek met de maatschappelijk werkster, een inwendige echo tijdens mijn menstruatie en evaluatiegesprek staan mij te wachten. Volle agenda dus. Afhankelijk van het evaluatiegesprek mag ik dan officieel beginnen! De zoektocht naar de juiste donor en het echte begin van het insemineren. Heel spannend, heel leuk en ik heb er super veel zin in!

Liefs, 

Iemand met een baby droom

 

________________________ 

"Kleine klets" : Alles over het krijgen, hebben of verliezen van een kind. Geen verhalen die mooier zijn gemaakt dan het is, maar gewoon puur geschreven. Bedoeld om bijzondere verhalen te delen en daarmee hopelijk herkenning en steun aan anderen te bieden.

Heb jij een verhaal die je (anoniem) wilt delen? Stuur gerust een berichtje via de site of via instagram of Facebook.  

 

3 reacties

  • Dank jullie wel voor de lieve reacties en complimenten☺️ Ik heb er ook het volste vertrouwen in en ga het met heel veel zin tegemoet💜

    Babydroommm
  • Super dat je dit alleen durft te doen, ik weet hoe moeilijk deze beslissing kan zijn. Veel succes met het verdere traject!

    Anoniem
  • Wat bijzonder dat je het alleen gaat doen! Als je eenmaal ergens achter gaat staan moet je er gewoon voor gaan. Ik ken je niet maar ik heb er alle vertrouwen in dat je dit super goed gaat doen. Ik gun het je in elk geval!

    SuusGro

Laat een reactie achter